Nasi rywale – Apator Toruń 2023

Czas oczekiwania na sezon 2023, to idealny moment na powrót cyklu “Nasi rywale“. Przypomnijmy, że przedstawiamy w nim drużyny, z którymi Włókniarz będzie rywalizował w nadchodzącej kampanii w PGE Ekstralidze. W dzisiejszym artykule zaglądamy do obozu Apatora Toruń. W ocenie “Aniołów” pomógł nam Jacek Gajewski, były menedżer drużyny, a obecnie ekspert telewizyjny stacji “Canal+“.

Drużyna z województwa kujawsko-pomorskiego minioną kampanię zakończyła tuż za podium, na 4. miejscu, ulegając w dwumeczu o brązowy medal Włókniarzowi Częstochowa. Podopieczni Roberta Sawiny przez cały sezon 2022 prezentowali równą i wysoką formę, docierając aż do małego finału PGE Ekstraligi. Po rundzie zasadniczej torunianie zajmowali 4 lokatę z dorobkiem 18 punktów, na którą złożyło się 7 zwycięstw, 1 remis oraz 6 porażek. W ćwierćfinale wprawdzie ulegli rozpędzającej się Stali Gorzów, ale zdołali wywalczyć przepustkę do półfinałów jako tak zwany “szczęśliwy przegrany”. Tam natomiast byli naprawdę blisko sprawienia sensacji i wyeliminowania faworyta ubiegłorocznych zmagań – Motoru Lublin. Ostatecznie jednak dwumecz rozstrzygnął się na korzyść obecnego drużynowego mistrza Polski, a Apator Toruń zmierzył się z Biało-Zielonymi w bezpośrednim pojedynku o brązowy krążek. Pierwsze spotkanie na Motoarenie zakończyło się minimalnym triumfem gospodarzy (46:44), ale zawodnicy Włókniarza w spotkaniu rewanżowym nie pozostawili złudzeń wygrywając aż 59:31 na Arenie zielona-energia.com w Częstochowie.

Najskuteczniejszym żużlowcem z talii trenera Roberta Sawiny był w ubiegłym roku Brytyjczyk Robert Lambert, który wykręcił średnią biegopunktową na poziomie 2,128. Równie udany sezon zanotował krajowy lider formacji seniorskiej Patryk Dudek – 2,000. Ponadto barw toruńskich bronili: Paweł Przedpełski (1,667), Jack Holder (1,602), a także młodzieżowcy w osobach Krzysztofa Lewandowskiego (0,966) oraz Denisa Zielińskiego (0,705).

Mecz pomiędzy Włókniarzem a Apatorem w sezonie 2022.

W trakcie listopadowego okienka transferowego w drużynie Apatora doszło do pewnych roszad. Z klubem pożegnał młodszy z braci Holderów – Jack, który w sezonie 2023 przywdzieje kewlar lubelskiego Motoru. Szeregi torunian opuścił także Denis Zieliński, który przeniósł się do ekipy tegorocznego beniaminka z Krosna. Po rocznym zawieszeniu do grodu Kopernika powraca natomiast niekwestionowany lider Emil Sajfutdinow. Z dużą dozą prawdopodobieństwa będzie to spore wzmocnienie formacji seniorskiej toruńskiej drużyny. Włodarze klubu potrzebowali ponadto solidnego wsparcia na pozycji u-24. W tym celu osiągnięto porozumienie z bardzo utalentowanym Wiktorem Lampartem, który kilka miesięcy temu zawiesił na szyi złoty medal DMP w barwach Motoru Lublin. Parę młodzieżową stworzą natomiast wychowankowie – Krzysztof Lewandowski i Mateusz Affelt. Nie jest żadną tajemnicą fakt, że celem sztabu szkoleniowego na sezon 2023 będzie rywalizacja o medale w PGE Ekstralidze.

– Oceniając potencjał drużyny Apatora Toruń należy zacząć od tego, że włodarze wykonali bardzo dobrą pracę przedłużając kontrakty z dwoma kluczowymi zawodnikami. Mam na myśli oczywiście Roberta Lamberta oraz Patryka Dudka. W kategoriach pewnej niewiadomej należy natomiast rozpatrywać osobę Emila Sajfutdinowa, który powraca do ścigania po rocznej karencji. Prawdopodobnie będzie on nadal prezentował wysoki poziom, do którego przyzwyczaił, jednak na ten moment niewielki “znak zapytania” w tym miejscu stawiam. Do istotnej zmiany doszło na pozycji u-24. Dotychczas była ona silnie obsadzona przez lidera zespołu, wspomnianego Brytyjczyka. W sezonie 2023 schedę po nim obejmie Wiktor Lampart. Wydaje mi się, że powinien dobrze odnaleźć się w klubie, zwykle na Motoarenie notował zadowalające wyniki, ale będzie to dla niego spore wyzwanie. Wiktor po raz pierwszy wystąpi w PGE Ekstralidze jako senior, do tego po zmianie otoczenia. Ciekaw jestem również postawy Pawła Przedpełskiego. Miniony sezon nie był dla tego zawodnika najbardziej udany, być może ze względu na starty w cyklu Grand Prix, a być może z innego, nieznanego nam powodu. Potencjał Pawła jest bardzo duży i z pewnością stać go na osiąganie lepszych rezultatów. Dobrym ruchem klubu jest postawienie na wychowanków na pozycjach juniorskich. Przed Krzysztofem Lewandowskim i Mateuszem Affeltem ogrom pracy, ale z drugiej strony wielu czołowych juniorów zakończyło w minonych rozgrywkach wiek juniorski, a co za tym idzie, to odpowiedni czas na to, by ci młodsi mogli się wykazać. W ostatnich latach na tych pozycjach dochodziło do wielu roszad, co niekoniecznie miało pozytywne odzwierciedlenie w kwestii wyników. Podsumowując, uważam, że potencjał Apatora Toruń w nadchodzącym sezonie jest duży i stać tę drużynę na walkę o ambitne cele. Jakie? To okaże się już wkrótce – ocenił Jacek Gajewski.

Przechodząc do infrastruktury toruńskiego klubu nikomu nie trzeba przedstawiać najbardziej nowoczesnego obiektu żużlowego na świecie, a więc słynnej Motoareny, gdzie od lat rozgrywany jest finał cyklu Speedway Grand Prix. Stadion znajdujący się przy ul. Pera Jonssona 7 może pomieścić 15 506 kibiców w ramach miejsc siedzących. Jest to jeden z najkrótszych, technicznych torów w kalendarzu żużlowym (318 metrów), a rekord od 20 sierpnia 2017 roku należy do Jacka Holdera (56,50). Specyfikę toruńskiego obiektu przybliżył nam nasz ekspert.

– Nie zgodzę się z krążącą opinią, że Motoarena jest torem łatwym do odczytania dla rywali. W obecnych czasach tak naprawdę bardzo trudno jest stworzyć takie warunki, które stricte sprzyjałyby zawodnikom miejscowym. W skrócie, niełatwo obecnie uzyskać “handicap” własnego toru. Problemem torunian w ostatnich latach było przede wszystkim uzyskanie powtarzalności warunków torowych. Wielokrotnie nawierzchnia, którą zastali żużlowcy w dniu meczu różniła się znacząco od tej, na której kilka dni wcześniej trenowali. Zauważyłem, że w ubiegłym roku włodarze i osoby odpowiedzialne za przygotowanie nawierzchni zmierzali już w dobrym kierunku w tej materii. Życzyłbym sobie także, aby Motoarena ponownie stała się obiektem, na którym oglądamy ogrom emocji podczas wyścigów, z dużą liczbą mijanek. To również zmieniło się na przestrzeni lat. Zgodzę się, że obecnie poziom rywalizacji stał się niezwykle wyrównany, a różnice w kwestiach sprzętowych zostały znacząco zatarte. W związku z powyższym trudniej jest nam zaobserwować walkę na torze, ponieważ jeśli dany zawodnik ucieknie do przodu spod taśmy, wówczas trudną sztuką jest dogonić go na przestrzeni czterech okrążeń – podsumował były menedżer toruńskiego zespołu.

Pojedynki Włókniarza Częstochowa z Apatorem Toruń od wielu lat wzmagają w kibicach dodatkowe emocje, a frekwencja podczas ich rozgrywania rokrocznie należy do najwyższych. W sezonie 2023 przyjdzie nam mierzyć się z toruńskim zespołem przynajmniej dwukrotnie w ramach fazy zasadniczej PGE Ekstraligi. Pierwsze spotkanie obu ekip zaplanowano na 28 maja w Częstochowie. Rewanż odbędzie się niespełna miesiąc później – 25 czerwca.

Kadra Apatora Toruń na sezon 2023:

Seniorzy:
🇵🇱 Patryk Dudek (30 l.)
🇵🇱 Emil Sajfutdinow (33 l.)
🇵🇱 Paweł Przedpełski (27 l.)
🇬🇧 Robert Lambert (24 l.)

U-24:
🇵🇱 Wiktor Lampart (21 l.)

Juniorzy:
🇵🇱 Mateusz Affelt (17 l.)
🇵🇱 Krzysztof Lewandowski (18 l.)
🇵🇱 Kacper Czajkowski (19 l.)
🇵🇱 Pascal Krajewski (16 l.)
🇵🇱 Kacper Makowski (18 l.)
🇵🇱 Oskar Rumiński (16 l.)

Trener:
🇵🇱 Robert Sawina (51 l.)

Medale (wszystkie lata w Drużynowych Mistrzostwach Polski):
Złote – 4
Srebrne – 7
Brązowe – 7

Wyniki w PGE Ekstralidze (od 2007 roku):
Zwycięstwa – 144
Remisy – 11
Porażki – 115

Ostatnie 5 sezonów:
2022 – 4. miejsce (PGE Ekstraliga)
2021 – 6. miejsce (PGE Ekstraliga)
2020 – 1. miejsce (eWinner 1. liga) – awans
2019 – 8. miejsce (PGE Ekstraliga) – spadek
2018 – 5. miejsce (PGE Ekstraliga).

Nasi rywale – Apator Toruń 2023

Autor

Sebastian Sirek

Kontakt